 |
| foto: maratonczyk.pl |
Dziś radość z biegania miałem ogromną - i to z wielu powodów.
Pogoda była wprost idealna - lekki tylko wiaterek, który w dodatku w drugiej połowie trasy wiał w plecy, piękne słoneczko i ciepło, co sprawiało że nawet lekki podbieg na wiadukt nad Alejami Jerozolimskimi pokonywany dwukrotnie wcale nie dawał się jakoś we znaki.
Atmosfera biegu - patriotyczna, wielka biało - czerwona flaga rozciągająca się ulicą Jana Pawła II, hymn przed startem. W porównaniu z tym co się teraz dzieje w Warszawie - 77 różnych marszy niepodległości, które zamiast stanowić o jedności Polaków, dzielą niestety nas wszystkich. Smutne. Dla mnie prawdziwe świadectwo niepodległości pokazali uczestnicy dzisiejszego biegu. Szkoda tylko, że limit był 8000 i nie każdy mógł się dostać (zapisy po 2 dniach rejestracji były już zakończone).
Znajomi - których zarówno przed biegiem, na trasie jak i po zakończeniu spotkałem na prawdę wielu. Juz na starcie spotkałem dwóch ziomeczków z Łodzi - Podzia i Połoma. I tu od razu wielkie gratulacje dla Rafała, który nabiegał świetny czas 33:18!!! Oj, we Florencji będzie żarło :) Potem z innym Rafałem rozgrzewałem się wspólnie - gratulacje i dla niego, ponieważ też zrobił życióweczkę, choć nie aż tak dobrą jakiej oczekiwał. Na start udało się wbić do 1 linii, tuż obok Kuby i Emila (który nie biegał w Serocku), którzy jednak wciąż biegają ode mnie odrobinkę szybciej :D i dziś byli odpowiednio na 2 i 4 miejscu.
Na trasie długo biegłem z Michałem Łasińskim, jednak po 3 km stwierdziłem że jest dla mnie odrobinkę za szybko, więc odpuściłem go. Potem niespodziewanie po lewej stoi Gosia i mi kibicuje - od razu lepiej się biegło (dzięki Gosia!). Dalej ktoś mnie wyprzedza i mówi mi "cześć Karol". Patrzę, o tu wielokrotny medalista Mistrzostw Europy Juniorów w BnO Krzysiek. Niestety i za nim się nie zabrałem - kolejne gratki, młodzież się rozbiegała i teraz trzeba ich gonić :) Po drodze jeszcze mama, która startowała z kijkami i też mnie dopingowała. Zacząłem się zbliżać do wspomnianego Michała który mi wcześniej odszedł. 8-my i 9-ty km pokonany wspólnie z czołowym Polskim chodziarzem, który wydawał z siebie odgłosy takie jak ja na ostatnim podbiegu w tym roku na MP w midlu. Motywowaliśmy się jednak co chwila i dzięki temu zbliżaliśmy się do ludzi przed nami. Na jakieś 500m przed metą udało się dogonić Michała, który jednak na finiszu zaatakował. W efekcie mocno kończyliśmy i równiutko wbiegliśmy na metę (ale w wynikach to ja jestem przed nim :D). Czas: 35:50. Rewelacja. Wiem, biegałem już dyszki szybciej, nawet sporo szybciej. Ale na ten czas, na to samopoczucie, to moje wciąż niepewne zdrowie, po beznadziejnej jesieni w BnO i żałosnej formie podczas najważniejszych jesiennych imprez, ten wynik dał mi na prawdę bardzo dużo radości. A przede wszystkim dał motywację do jeszcze mocniejszego tyrania tej zimy niż rok temu!
Co ważne - świadomy swojej niewysokiej dyspozycji, obiecałem sobie że zacznę spokojnie (niestety mam z tym często problemy, podpalam się i w efekcie potem na tym tracę, zaczynając niektóre biegi nawet poniżej 3:00/km). Co obiecywałem - zrealizowałem i dzięki temu osiągnąłem niespodziewany wynik. Przed startem zakładałem walkę o złamanie 37 minut. A tak wyglądały moje poszczególne km (wg Garmina, nie wg oznaczeń, bo niestety nie były oznaczenia dokładne):
3:33,1
3:31,3
3:37,4
3:41,3
3:42,1
3:38,1
3:37,6
3:40,2
3:31,5
3:12,8
do tego dodać należy 5 sekund, które to wg Garmina spożytkowałem na pokonanie nadrobionych metrów (łącznie wyszło mi 10028m)
Jestem bardzo zadowolony że wystartowałem, mam nawą motywację i wiarę, że może być jeszcze bardzo dobrze. Bo przyznam, po ostatnich wizytach u fizjoterapeuty i wykryciu u mnie kilku defektów, w tym niestety jednego poważnego, troszkę zwątpiłem w swoje szanse w sporcie.
Teraz zima... czyli to co lubię najbardziej :D Uwielbiam zimowe treningi, i przekonany o skuteczności swojej myśli szkoleniowej wkraczam powoli w zasadniczą część okresu przygotowawczego :)
Aha, dawno nie pisałem na blogu, a startowałem ostatnio trochę, ale wynikami nie ma co się za bardzo chwalić. Tak czy siak - poprzednie biegi też nie były najsłabsze, choć dostawałem tam baty, często od ludzi z którymi zwykle nie przegrywałem - tym większa motywacja do tyrania!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz