Moje starty

niedziela, 9 lutego 2014

Bieg, śnieg i mapa - odliczanie

Niestety ostatnie 2 tygodnie pod względem treningów nie były bardzo owocne - plecy ciągle trzymały a do tego doszło przeziębienie.
2 razy wyszedłem w tym czasie na biegówki - było fajnie, ale i po pierwszy i po drugim razie wracałem na piechotę, bo wiązanie w jednej z nart nie wytrzymywało. Drugim razem wręcz gubiłem po kolei elementy z niego. Narta niby już naszykowana na napieranie, ale śniegu praktycznie brak
Z biegania tego na nogach warte uwagi są 2 treningi - oczywiście te z mapą.
W zeszłym tygodniu wybrałem się w sobotę do Malcanowa na nocne zawody Spójni - Nocną Milę. Biegało się świetnie, bardzo męcząco - 3 nazwiska przede mną do których już przywykłem że tam są, ja na 4 miejscu z niezłym biegiem. 2:25 straty do Papusia też jest pozytywnym akcentem

Ta sobota to bieganie znów na mapie - tym razem dzienne, dłuższe i w znanym mi bardzo dobrze terenie. Las Nieporęcki - to tutaj 5 lat temu po raz pierwszy biegałem w GPM. Rok temu organizowałem tu trening, wczoraj jako gość byłem tu znowu wraz z prawie 10 osobową ekipą Kusego. Biegało się ciężko w topniejącym mokrym śniegu, poza tym był to dla mnie pierwszy bieg od 5 dni. Poza jednym punktem (19) błędy raczej małe, ten wczorajszy śnieg wyciągnął ze mnie siły i padłem jak wróciłem do domu

Czeka mnie jeszcze jeden zimowy bieg - w środę na Warszawa Nocą. O tyle zapowiada się ciekawie, że ten etap będzie na terenie sąsiadującym z terenem MP w tym roku. Dodatkowo będzie GPS tracking - może wreszcie dostanę nadajnik :P
A potem - 2 tygodnie biegania i ścigania się z najlepszymi na świecie na półwyspie Iberyjskim :) Już doczekać się nie mogę, obawiam się jedynie o swoje zdrowie i formę, ponieważ ostatniego czasu nie było najlepiej.

Ten tydzień w przeżycia biegowe nie obfitował, ale w inne owszem. W środę i czwartek brałem udział w międzyszkolnych mistrzostwach w piłce siatkowej. I powiem szczerze do dziś przeżywam mecze dziewczyn, które były o włos od awansu do półfinałów. Co więcej - nasza szkoła jest zdecydowanie najmniejszą w dzielnicy i nasze zwycięstwa byłyby dużymi sukcesami. Byłyby... 2 mecze przegrane w tie-breaku na przewagi, trzeci też 1:2, ale już odpuszczony. Tak żal mi dziewczyn, walczyły dzielnie i po prostu zabrakło szczęścia. Żal tym większy, że już tą ekipą nie zagramy. Przed turniejem byłem świadomy że mamy szanse nawet na zwycięstwo, po turnieju było duże rozgoryczenie. Smutna była ta środa, ale zmobilizowała mnie do poważnego myślenia o prowadzeniu drużyny. Co prawda na dzień dzisiejszy ciężko byłoby mi pogodzić ze wszystkim prowadzenie jeszcze sekcji siatkówki, ale warto byłoby prowadzić taką grupę i bardzo bym chciał! Nawet nie myślałem że na ławce trenerskiej może być tyle emocji, tyle radości, tyle przeżyć! I chciałbym to częściej przeżywać, kto wie, czy niedługo na Bielanach nie pojawi się nowa sekcja :)